Tussen 1823 en 1833 koopt de Brusselse dokter Henri Deridder een stuk Zoniënbos van de Société Générale en rond 1837 rijzen de eerste huizen uit de grond. Op deze plaats stond een hoeve die in 1890 in handen komt van de weduwe Jean Charles Brabandt-Bauwens. Het was echter Louis Brabandt-Coemans die in 1905 op de hoek van de 2 straten het mooie Chateau Prince Leopold optrekt op 13a50ca grond.
Het pand heeft een grote historische en architecturale waarde en is beschermd als monument. Het werd gebouwd tijdens de belle époque en is een getuige van het opkomend toerisme in de Vlaamse Rand rond Brussel. De landelijke randgemeentes van de uitdijende Brusselse stedelijke agglomeratie werden toen een geliefkoosde plek voor dagjestoeristen uit de welgestelde Brusselse burgerij. Het Château heeft omwille van de inplanting een historische waarde. Het is gebouwd op een druk kruispunt op de in 1832 aangelegde dreef van Waterloo naar Tervuren, economisch gezien interessant voor een hotel-restaurant-café. Het gebouw vereenzelvigt zich bovendien met het verleden van de locatie. Het Château du Prince Léopold ligt recht tegenover de bedevaartkapel Onze-Lieve-Vrouw Willerieken aan het kruispunt van de Welriekendedreef en de Terblokstraat, waarlangs de Sint-Jansbergdreef passeert. De naam van het etablissement en de sgraffito met jachttafereel verwijzen naar de toen elitaire status van het Zoniënwoud als privaat jachtgebied van de hertogen van Brabant, later het Belgische koningshuis. Tot in 1853 bezat koning Leopold I 290 hectare van het Zoniënwoud op het grondgebied van Jezus-Eik. Het Château du Prince Léopold werd in 1905 opgetrokken in een eclectische stijl met hoofdzakelijk neotraditionele invloeden. Met zijn (imitatie) bak- en zandsteenarchitectuur, trapgevel, (semi-)torenvolumes en steile leien bedaking, eigent het gebouw zich een historische allure toe. Het gebouw belichaamt de moderniteit van de belle époque, men gebruikte eigentijdse materialen en technieken. De paarden hier op de voorgrond genieten even van een welverdiende rust en zijn even aan het eten na waarschijnlijk een zware taak in het Zoniënwoud.